Heiðursfélagi FÍLA, Reynir Vilhjálmsson er látinn

Reyn­ir Vil­hjálms­son lands­lags­arki­tekt lést á líkn­ar­deild Landa­kots­spít­ala í gær, sunnu­dag­inn 7. júlí, eft­ir lang­vinn veik­indi. Var hann 89 ára gam­all.

Reyn­ir var fædd­ur í Reykja­vík 7. ág­úst 1934 og ólst þar upp fram á unglings­ár. Hann fór til starfa hjá frænd­fólki í Nor­egi aðeins 15 ára að aldri og kynnt­ist þar garðyrkju. 

Hann lauk námi við Garðyrkju­skól­ann á Reykj­um 1953 og fram­halds­námi frá Det Kgl. Danske Haves­elska­bs An­lægs­gar­tnerskole árið 1955. Útskrifaðist síðan sem lands­lags­arki­tekt frá Kunstaka­demiets Arki­tekt­skole í Kaup­manna­höfn 1961.

Reyn­ir starfaði í Dan­mörku að loknu námi en flutti til Íslands 1963 og stofnaði teikni­stof­una Höfða með Stefáni Jóns­syni arki­tekt og fleir­um til að vinna að fyrsta aðal­skipu­lagi Reykja­vík­ur. Sam­hliða hóf hann rekst­ur teikni­stofu í eig­in nafni og ruddi braut fyr­ir lítt mótaða nýja starfs­grein.

Á síðasta ári fögnuðu starfs­fé­lag­ar Reyn­is 60 ára sam­felld­um teikni­stof­u­r­ekstri byggðum á hans grunni, sem fyrstu árin í eig­in nafni, síðar Lands­lags­arki­tekt­ar Reyn­ir Vil­hjálms­son og Þrá­inn Hauks­son frá 1989 og loks sem Lands­lag ehf. frá ár­inu 1999.

Reyn­ir var af­kasta­mik­ill á ferli sín­um og meðal hans þekkt­ustu verka eru skipu­lag Neðra-Breiðholts og Árbæj­ar­hverf­is, um­hverfi Reykjalund­ar, Klambra­tún, skipu­lag Fáks­svæðis, Skrúðgarðar á Húsa­vík og í Hvera­gerði, skipu­lag Laug­ar­dals og Elliðaár­dals, lóð Þjóðar­bók­hlöðunn­ar, Græni tref­ill­inn, skipu­lag á Þing­völl­um og Snjóflóðavarn­ir á Sigluf­irði.

Reyn­ir var einn stofn­enda Fé­lags ís­lenskra lands­lags­arki­tekta 1978 og fyrsti formaður fé­lags­ins. Hann var virk­ur fé­lagi og stjórn­ar­maður í Skóg­rækt­ar­fé­lagi Reykja­vík­ur, söng með Karla­kórn­um Stefni, stundaði skíðaíþrótt­ina með Val fram eft­ir aldri og hest­mennsku í Fáki um langt ára­bil. Hann var einn af stofn­end­um íþrótta­fé­lags­ins Fylk­is.

Reyn­ir var góður vatns­lita­mál­ari og bætti í þá iðju eft­ir starfs­lok. Hann hélt sýn­ingu á Sigluf­irði 2019 þar sem viðfangs­efnið var snjóflóðavarn­argarðar þar í bæ og árið 2021 hélt hann sýn­ingu í bóka­safni Árbæj­ar und­ir heit­inu Árbæj­ar­lónið sem var. Reyn­ir var fé­lagi í Vatns­lita­fé­lagi Íslands.

Reyn­ir hlaut fjölda viður­kenn­inga fyr­ir verk sín og ævi­starf. Hann var heiðurs­fé­lagi Fé­lags ís­lenskra lands­lags­arki­tekta. Sjónþing var haldið um ævi­starf Reyn­is í Gerðubergi árið 2004. Reyn­ir var sæmd­ur Ridd­ara­krossi hinn­ar ís­lensku fálka­orðu árið 2010 fyr­ir frum­herja­störf við skipu­lag og mót­un um­hverf­is sama ár og hann var sæmd­ur Heiður­sverðlaun­um garðyrkj­unn­ar.

Þá hafa verk hans unnið til verðlauna á alþjóðavísu, m.a. voru snjóflóðavarn­argarðarn­ir á Sigluf­irði til­nefnd­ir árið 2003 til evr­ópskra verðlauna í lands­lags­arki­tekt­úr, Barba Rosa-Europe­an Landscape Prize og hlutu garðarn­ir þar sér­staka viður­kenn­ingu. Árið 2022 hlaut Reyn­ir Heiður­sverðlaun Hönn­un­ar­verðlauna Íslands fyr­ir ævi­starf sitt.

Reyn­ir var frum­kvöðull á sviði lands­lags­arki­tekt­úrs á Íslandi og hef­ur haft mik­il áhrif á ís­lenskt borg­ar- og bæj­ar­lands­lag og skipu­lag sem notið verður um ókomna tíð.

Reyn­ir var kvænt­ur Svan­fríði Gunn­laugs­dótt­ur sem lést 2004. Þau eignuðust þrjú börn, Höllu sem starfaði sem bók­ari, Valdi­mar skóg­fræðing og Stein­unni garðyrkju­fræðing. Barna­börn­in eru sjö og barna­barna­börnin sjö. Eft­ir­lif­andi sam­býl­is­kona Reyn­is er Sig­ríður Jó­hanns­dótt­ir tækni­teikn­ari.

Félag íslenskra landslagsarkitekta vottar ástvinum og aðstandendum innilega samúð.

Kveðja frá FÍLA

Reynir Vilhjálmsson heiðursfélagi Félags íslenskra landslagsarkitekta (FÍLA) er látinn. Hann var einn fimm stofnfélaga FÍLA árið 1978 og fyrsti formaður félagsins. Hann var landslagsarkitekt nr. 2 hérlendis að loknu námi frá Kunstaka¬demiets Arkitektskole í Kaupmannahöfn árið 1961, áður hafði Jón H. Björnsson útskrifast frá Bandaríkjunum árið 1951.

Reynir var fagmaður fram í fingurgóma, bar mjög mikla virðingu fyrir faginu, landinu, menningu, sögu og flóru. Hann skilaði framúrskarandi góðu lífsverki, verk hans eru víða í borg og bæjum, þéttbýli og dreifbýli, á Íslandi og í Danmörku. Reynir lagði alla tíð mikla áherslu á þverfaglegt samstarf við arkitekta, verkfræðinga og aðra sérfræðinga og ruddi brautina fyrir þá landslagsarkitekta sem á eftir komu. Hann átti svo sannarlega sinn þátt í því að kynna fagið og festa það í sessi hér á landi, hann var frumkvöðull í faginu á Íslandi. Honum var umhugað að tengja hið liðna, söguna við það sem verið var að hanna og framkvæma. Hleðslur eru m.a. áberandi höfundaeinkenni Reynis. Það er gaman að segja frá því að þegar hann starfaði á teiknistofu Agnete Musfelt og Eiriks Myginds að námi loknu í Danmörku var eitt af verkefnum hans að hanna litla frístundagarða (d. Kolonihave). Hringréttin heima á Íslandi varð hans fyrirmynd og í dag má sjá nokkrar grænar hringréttir samankomnar þar sem í stað þess að draga fé í dilka er ræktað grænmeti og ber til yndis og ánægju (Brøndby haveby).

Frá því að Reynir sneri heim til Íslands árið 1963 rak hann teiknistofu með öðrum allt þar til hann lét af störfum vegna aldurs árið 2013. Fyrir sitt lífsstarf hlaut hann heiðursnafnbót og verðlaun víða og var vel að því kominn.

Félagsmaðurinn Reynir var vinur okkar allra í félaginu. Hann var óþreytandi að hvetja fólk til góðra verka og hann tók virkan þátt í starfi félagsins allt frá upphafi, sat í stjórnum og ýmsum nefndum. Hann mætti á flesta viðburði og yngri félagsmenn muna ekki félagsviðburð nema Reynir væri mættur og deildi af visku sinni og reynslu. Reynir var lærimeistari margra landslagsarkitekta og það hefur verið áberandi nú eftir að hann kvaddi hversu þakklátir allir eru honum fyrir góðvildina sem hann sýndi öðrum og örlætið þegar hann deildi úr viskubrunni sínum til okkar hinna. Hans létta lund er okkur minnisstæð, hann var góður vinur og verður sárt saknað meðal FÍLA-félaga.

Þú áttir söngva og sól í hjarta

er signdi og fágaði viljans stál.

Þeir þurftu ekki um kulda að kvarta,

er kynni höfðu af þinni sál.

(Grétar Fells)

Kæra Sigríður, Halla, Valdimar og Steinunn, við vottum ykkur dýpstu samúð, megi ljúfar minningar um góðan mann sefa sárustu sorgina.